Γιατί στα ελληνικά πανεπιστήμια, 40 χρόνια τώρα, δεν έχει γίνει ποτέ καμία -ούτε μία!- εκδήλωση με την συμμετοχή πολιτικών από διαφορετικές παρατάξεις; Στα αμφιθέατρα πάντα, οι δεξιοί καλούν τους δεξιούς, οι αριστεροί τους αριστερούς, οι αντιεξουσιαστές τους αντιεξουσιαστές… Κανένας διάλογος δεν γίνεται, καμία σύγκρουση ιδεών και όλοι προστατεύουν τις εκδηλώσεις τους με τα πιο μπρατσωμένα στελέχη τους. Κάποιοι με καδρόνια και κράνη, κάποιοι με ασφαλίτες, κάποιοι με οικοδόμους, κάποιοι με μπράβους της νύχτας. Και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Σαν τους μαφιόζους που μοιράζουν τις πιάτσες. Ο Σταύρος Θεοδωράκης παίρνει θέση στο πλευρό των μη κομματικών φοιτητών, καθηγητών και ερευνητών που υποφέρουν από τη βία των μπαχαλάκηδων και ασφυκτιούν στη μέγγενη των συγκρουόμενων κομματικών «στρατών».