Στο Σαντιάγο ντε Κούβα, οι μουσικοί στους δρόμους παίζουν για Eυρωπαίους που χορεύουν με Kουβανές και Kουβανούς που χορεύουν με Eυρωπαίες. Το σεξ, για πολλούς Kουβανούς είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να πουν «υπάρχω». Ένα όπλο ενάντια στο καθημερινό τίποτα. Αυτό το τίποτα που τους πνίγει και τους βγάζει σήμερα στους δρόμους απαιτώντας «ελευθερία»!
Οι εικόνες όταν φτάνεις στη Μαλεκόν της Αβάνα, έναν από τους πιο κινηματογραφημένους δρόμους του κόσμου, είναι συγκλονιστικές. Καλογυαλισμένες αντίκες του ’50, τρίκυκλα ταξί - τα λένε κόκο, σαν τις καρύδες δηλαδή- αιωνόβια αρχοντικά και ωραίοι άνθρωποι. Στις ουρές όμως των μποτέγας, των κρατικών παντοπωλείων, οι ίδιοι άνθρωποι είναι σκυθρωποί. Στριμώχνονται για να πάρουν με το δελτίο, ρύζι, ψωμί, φασόλια, σαπούνι, ξυραφάκια, οδοντόπαστες. Δυο πακέτα τσιγάρα το μήνα ο συνταξιούχος, ένα λίτρο γάλα για τα παιδιά μέχρι 6 ετών και μοσχάρι κάθε 6 μήνες. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μας «ξεναγεί» στην αληθινή Κούβα, όχι αυτή των τουριστικών οδηγών. Αφορμή η τελευταία εξέγερση των Kουβανών που συγκρούονται με το καθεστώς ζητώντας «ελευθερία».